(o zaman)...ve sen o yolu dönerken batı'ya ben ise doğu'ya gitmeye çoktan karar vermiştim...artık kararlar vermemeyi öğrendiğimde ise, hiçbirşeyin yasını tutmaya vakit kalmamıştı..
(şimdi)...büyümek kaç yıl sürerdi? büyüyünce herşeyin doğrusunu bilebilir miydik? bu iyi mi kötü mü, anlayıp, yorumlamaya bile zaman yokken...bir varmış.. bir yokmuş...'ben'de kaç 'sen' var, kaç 'ben' yokmuş? ya da 'ben'de binlerce 'ben' varken hiç 'sen' yokmuş...
(şimdi'ye yakın) çok zaman geçti...(ben) ben içinde başka bir ben, kontrol edemediğim, ya da tüm kontrolü bıraktığım ben, küllerimden yeterince doğduğuma kanaat getirip yüzümü batı'ya çevirmişken, sen, ah zavallı sen...
(şimdi) Heloise'in tanrısı sana dünyevi zevkler bahşetmişken ben artık bu kadarının da fazla olduğunu düşünüyordum.
(tam şimdi) Doğu'nun henüz doğamadığı, ziyadesiyle batı'nın da henüz belirmediği o ucu bucağı görünmeyen yeşillikler arasında ve belki de ejderhalar ülkesindesin sen şimdi...ben olmayacak olanın rüyasında ve olmaması gerekenin gerçekliğinde...sen her seferinde başka bir bedene bürünüyorsun ama ben hep o aynı mavi masalı yaşıyorum..
(o zaman ve şimdi)...ben gittim.
19 Ekim 2009 Pazartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder