26 Nisan 2008 Cumartesi
Bizi Nietzsche mi mahvetti?
"kendi alevlerinizde yanıp küllerinizden yeniden doğmak" belki de gerekmiyordur herkes için... belki de memnun olmak lazım hayattan, herşeyi de kaybetmek mi lazım ki yeniden "olmak" için... belki de yeniden olmak, yeniden doğmak istemiyorduk, belki mutluyduk basit, küçük hayatımızda...ya da mutlu olduğumuzu mu bilmiyorduk? herkesin harcı değil belki de kendi alevinde yanabilmek, gözyaşlarıyla söndürüyor zaten alevinden yanamıyor ki! yan yan bitmiyor, kül olamıyor ki...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
dün okudum, yazacak tek kelime bulamadım...
harika ifade etmişsin.
bugün düşününce; ne kadar kendi küçük mutluluklarımıza ve huzurlu yaşantılarımıza gömülmeyi arzu etsek de, hayatın arada bir bizi dürtükleyecek, suyumuzu bulandıracak düzensizlikler üzerine kurulu olduğu geldi aklıma.
hayat, gayet de termodinamiğin üç kanununa göre işliyor sanırım. ve mutluluk ise sadece anlık bir denge durumu -o her seferinde bozulacak ve biz de her seferinde onu yeniden kurulmaya çalışacağız! fakat belki de bakış açımızı değiştirebilirsek, mutluluğu aramanın gereksizliğine inanırsak, bizim algıladığımız ve kurguladığımızın dışında, başka tür mutlulukların olduğunu görebiliriz. kim bilir!
dünden bugüne değişmeyen şey ise: (hala) harika ifade etmişsin! :)
Yorum Gönder