Trenli Bir Hikaye 9 (The Winter)

....'kış geldi, şimdi...belki de geçiyor hala üstümüzden ama farkında değiliz, soğuktan uyuşmuş olmalıyız' diye düşündü, yüzüne tek tek kar taneleri düşerken, bazıları saçında ve yüzünde kalmıştı...öyle soğuk, öyle soğuktu ki eriyemiyorlardı bile...'şimdi' dedi, kapının diğer tarafında olup ama hala hatırlayabildikleri, kapının bu tarafına geçemeyenler, bu manyakların hepsi kendilerine bir bank bulmalı bu eksi bilmem kaç derece havada o banka oturup, tek başlarına, beyinleri donana kadar beklemeliler! ben de dünya da onlardan böylece kurtulmuş oluruz belki...

..arkasını dönüp baktı, az önce orada olan hiçbir şey artık orada değildi...az önce oradalardı halbuki...nasıl oluyordu ki, kuşlar gibi... uçup gitmişler bir anda!!! ya da belki hepsi bir ilüzyondu, belki kuşlar bile yoktu ki...oturdu ağladı saatlerce, nasıl olsa tekrar görebileceğini düşündüğü kimseyi tekrar göremeyeceğini biliyordu artık...nereye gideceğini hala bilemiyordu ama nereye gitmeyeceği belliydi ya, ne kapıdan geri çıkacaktı, ne de az önce geldiği yöne gidecekti...son kez yukarı doğru baktı, havada uçuşan kar tanelerinin her birinin birer kuş olup uzaklara ama çok uzaklara uçtularını izledi...her birine tek tek veda etti.