Komik mi? hayır... hiçbirşey komik gelmiyor artık. Kelimeleriyle bu derece derin(!) olanların, sadece kendilerini değil başkalarını bile ifade etmeye cüret edebilenlerin gerçek dünyadaki yansımaları nasıl “böyle” olabiliyor, böyle işte, buna bir tanım bulamayacağım, yeryüzünde bulunduğunu da sanmıyorum.........bu hisle devam edemeyeceğimi gayet iyi biliyorum, ancak görmezden gelmeyi becerebilmek şu aşamada olanaklı görünmüyor. Bazen sorunun bende olduğunu düşünecek kadar bile ileri gidebiliyorum, kendimi bu kadar yüceltmemin de bir yararı dokunmayacığını içten içe bilerek...aslında suçu karşımdakilere atıp onları yüceltmeyi hiç istemiyorum, bu durumda suçun bende kalıp beni yüceltmesini tercih ederim....bazen içimdeki karanlığın –ona nefret ya da kızgınlık diyecek kadar dünyevileştirmek ya da maddi alemde ifade etmeye çalışmak istemiyorum, dilde karşılığını bulamıyorum ama bazen sadece cisimleştiriyorum - hangisinden kaynaklandığını bile bulamıyorum, gözünü kan bürümüş canavarlar gibi hiçbirşeyi göremiyorum o karanlıkta, ağlaya-bile-miyorum bile, bir gün ağlata-bile-ceğimi umarak...asıl uğraşmam gerekenin “bu” olduğunun tam da farkina vararak...kusamıyorum bile, içimde büyüttükçe büyütüyorum, sanki yeterince büyüyünce herşey ve herkes daha normal görünecek....
like a great black pit
and it's filled with people
who are filled with shit"
2 yorum:
guzel yazmissin. ozellikle son cumlen etkileyici: sanki yeterince büyüyünce herşey ve herkes daha normal görünecek....
"içinde büyüttüğünün senin ne kadarını kapladığını farkettiğinde" belki de herkes, herşey normal görünecek...
Yorum Gönder